کسانی که روحیات منفی دارند و دائماً در حال اعتراض و گله گذاری نسبت به شرایط خود هستند مانند سم می مانند. چنین افرادی همواره تلاش می کنند سایرین را نیز با خود همراه کرده و بخشی از کمپین اعتراضی خود نمایند تا احساس بهتری به دست بیاورند.
درست است که به عنوان یک انسان موظف هستیم به شکایات دیگران در مورد زندگی و شرایطشان گوش دهیم و با آنها احساس همدردی کنیم، اما باید همواره متوجه مرز بین همدردی کردن و بلعیده شدن توسط روحیات منفی دیگران باشیم.
در معاشرت با چنین افرادی بهتر است حواسمان را بر روی مسائل مهم تری متمرکز کنیم و فاصله مان با مسائل آنها را حفظ نماییم. چنین افرادی ناخودآگاه بر روی ما تاثیر گذاشته و ما را نیز به ورطه نا امیدی و منفی نگری می کشانند.
برای مثال یک فرد افسرده و ناامید از زندگی را در نظر بگیرید، شاید شما قدری با او معاشرت نمایید ولی وقتی وی دائما در حال آه و ناله و شکایت از زمین و زمان باشد مسلماً بعد از مدتی ناخودآگاه شما هم تحت تاثیر قرار میگیرید. لذا معاشرت طولانی مدت با چنین فردی به صلاح شما نخواهد بود مگر اینکه بخواهید به یک افسرده ی دست دوم بدل گردید.